Automatyzacja produkcji to proces w rozwoju zmechanizowanej produkcji, w którym funkcje kontrolne i monitorujące, czyli Systemy sterowania i regulacji wykonywane wcześniej przez ludzi zastępowane są przez przyrządy i urządzenia automatyczne. Jest to podstawą rozwoju nowoczesnego przemysłu i ogólną tendencją postępu technicznego, którego celem jest poprawa wydajności pracy i jakości wytwarzanych produktów oraz stworzenie warunków dla optymalnego wykorzystania wszystkich zasobów produkcyjnych. W zintegrowanej automatyzacji produkcji sekcja produkcji, zakład produkcyjny, fabryka lub elektrownia funkcjonują jako zunifikowany, powiązany ze sobą zautomatyzowany kompleks.
Zintegrowane systemy sterowania i regulacji automatycznej
Zintegrowana automatyzacja produkcji obejmuje wszystkie podstawowe funkcje przedsiębiorstwa. Jest to możliwe tylko w przypadku wysoko rozwiniętej produkcji opartej na nowoczesnej technologii i wyrafinowanych metodach kontroli przy użyciu wysoce niezawodnego sprzętu, działającego zgodnie z wcześniej zaplanowanym lub samo-dostosowującym się programem. Funkcja człowieka ogranicza się do ogólnego monitorowania i kontroli całego kompleksu.
Kompleksowe systemy sterowania i regulacji automatycznej
Całkowita automatyzacja produkcji jest najwyższym etapem automatyzacji. Zapewnia transfer wszystkich funkcji obejmujących kontrolę i monitorowanie złożonej zautomatyzowanej produkcji do automatycznych systemów sterowania. Całkowita automatyzacja produkcji jest wprowadzana, gdy linia produkcji do zautomatyzowania jest stabilna.
Czynniki określające stopień automatyzacji to przede wszystkim koszt i wykonalność w określonych warunkach produkcyjnych. Automatyzacja produkcji nie oznacza całkowitego wyparcia ludzkich robotników przez automaty, ale zmienia się kierunek działań ludzkiej pracy i natura interakcji człowiek-maszyna. Praca ludzka nabiera nowych jakościowych niuansów, stając się bardziej złożona i znacząca.
Nacisk na działalność ludzkiej siły roboczej przenosi się na obsługę techniczną maszyn automatycznych oraz działań analitycznych i administracyjnych. Wraz ze zmianą charakteru pracy zmienia się jednocześnie charakter umiejętności pracowników. Wiele starych zawodów opartych na ciężkiej pracy fizycznej zostaje wyeliminowanych. Udział pracowników naukowych i technicznych w produkcji gwałtownie rośnie, ponieważ są one potrzebne nie tylko do utrzymania normalnego funkcjonowania skomplikowanego sprzętu, ale również do opracowania, programowania i projektowania nowego i bardziej wyrafinowanego.
